In 2016 bezocht ik een spirituele Para-Astrobeurs te Mol. Dit stuk is gebaseerd op twee artikels die verschenen op mijn vorige blogwebsite in 19 september van datzelfde jaar.

I

Mol mag dan al één van de vele parels zijn die God gracieus heeft uitgestrooid in de Kempen, zondagsrust moet je er niet gaan zoeken. ’s Morgens heersen naar wekelijkse gewoonte pluimvee en hun verkopers over het stadsplein, tijdens de najaarsbraderie ’s avonds krijgen we al te luide Kreuner met gebakken ajuin geserveerd. En op diezelfde zondag biedt het Molse Technisch Instituut Sint-Paulus, naar eigen zeggen dé school voor wetenschap en techniek, onderdak aan een paranormale beurs. Ik hoop dat ze directeur op maandag nog weet in welke kast ze de STEM hebben opgeborgen.

Het opzet is eenvoudig: er zijn tafels met gespecialiseerd drukwerk. Naast boeken over esoterische onderwerpen, pseudowetenschappen en dies meer zijn er tal van sets met tarot-, runen-, engelen- en orakelkaarten. Verder liggen er her en der mooie stenen en kristallen, alle om ter genezendst. En toch is het niet genoeg om ze even te passeren om geheeld te worden. Daar is baar geld voor nodig.

In het midden de tafels waar kaarten, handen en aura’s gelezen worden door gespecialiseerde mediums. Het aantal beeldjes en tekeningen van katholieke aartsengelen is opvallend hoog. Hoe esoterisch het huidige laagje vernis ook moge zijn, de goeie ouwe volksdevotie is nooit ver weg.

Ik had afgesproken met drie skeptische Kempenzonen, Filip, Dries en Benny. Hun gaven, hun sociale en theatrale vaardigheden, die de gesprekken vlot deden verlopen.

Veel moeite moet men niet doen om van standhouder John ‘Jagadiël’ Breukels een uitleg te krijgen. Hij is de CEO van Light Miracles® en biedt onder meer reizen aan naar de Bosnische Vallei van de Piramides, die een tiental jaren geleden ontdekt en opengesteld werd door de zelfverklaarde Semir of Sam Osmanagić.

Zowel de Bosniër zelf als zijn fake piramides ontvangen vanuit de gemeenschap van archeologen weinig meer dan misprijzen. Osmanagić kijkt er enigszins anders tegenaan:

If those objects are accepted by the international community as pyramids, which I believe they will be within six months, all of a sudden you have such objects that are bigger than the ones in Egypt or in Mexico, and simply certain periods in European history will not have to be rewritten, they will need to be done from scratch.

Osmanagić teert dan ook op andere opportunistische verkopers van baarlijke nonsens om zijn handeltje draaiende te houden. Dat de Europese Vereniging voor Archeologen zijn werk oplichterij noemt, die enorme schade toebrengt aan het echte Bosnische cultuurerfgoed, vindt John niet de moeite waard om te vermelden.

Minstens zo belangrijk zijn de helende kristallen uit de streek die de mysterieuze, weinig aardse energie in zich hebben opgeslagen. Breukels verkoopt ook magische stenen die hem enkele jaren geleden genezen hebben van een “volledig uitgezaaide lymfeklierkanker”.

De standhouder maakt en verkoopt eveneens engelensprays. En neen, hierbij moet u niet denken aan angelieke golden showers of afgeleide producten. Jarenlang was hij een enthousiaste gebruiker van een bekende auraspray van aartsengel Michael. Na enige tijd gaf zijn heldervoelendheid aan dat de beschermende energie vervangen was door “een geautomatiseerde productielijn met mechanische commerciële bijwerking”. Want in deze neoliberale tijden wordt engelenvocht en masse geproduceerd, toch?

“Wat we zelfs doen, doen we beter”, moet Breukels gedacht hebben. Hij ging aan de slag en momenteel telt zijn assortiment tientallen engelensprays, “100% natuurzuiver, met Hart en Ziel ambachtelijk vervaardigd”, aldus de luxueuze glossy folder van 24 pagina’s in vierkleurendruk. “Elke essence komt tot stand door ‘lichtwerk & kanalisering’ van de betreffende energie uit de Bron”. Pas bij het vervaardigen zelf wordt duidelijk welke aartsengel zich op dat bepaalde blauwe flesje wil laten afdrukken op het label. Weg automatisering, weg mechanische commerciële bijwerking!

Mireille De Vos, kaartlegster: €50,00.

Medium Angel dient zichzelf aan. Zij zoekt cliënteel voor de techniek die ze zelf ontwikkeld heeft: zandlezen. De finesses gaan verloren in haar verwarde uitleg, maar ik meen te hebben begrepen dat je eerst je hand in zand moet steken en het vervolgens op een folie moet drukken. Die afdruk “leest” ze, geholpen door geesten, onbekenden of mensen uit haar dromen. Ik kan me vergissen in de details, maar maak me sterk dat het eigenlijk niet zoveel uitmaakt. Hoe dan ook, haar gave is geen voorrecht, maar het resultaat van 40 jaar ontwikkeling. “Ik krijg dat door”, zegt ze.

Wat de stemmen rondom haar niet verteld hebben – ze weet het gewoon – is het feit dat de andere mediums op deze beurs niet allemaal te vertrouwen zijn. Door de waarschuwing van medium Angel verliezen in één klap vier mannen hun naïviteit omtrent een paranormale beurs: niets is wat het lijkt.

Engelen consult: €50,00.

Naomi Apachi is een fenomeen. Ooit schitterde deze Antwerpse spraakwaterval in de VTM-show Het Zesde Zintuig. In diezelfde periode verschenen drie titels van haar hand bij Standaard Uitgeverij. Zij is een hardwerkende zelfstandige ondernemer die lezingen, readings en cursussen geeft.

De Apache-indiaan Phoenix steunt haar spiritueel, echtgenoot Marc beschermt haar aardse belangen. “90% van de mensen hier weten niet waar ze mee bezig zijn”, meent hij. Men moet geen spirituele gidsen hebben om te begrijpen dat hij het over de andere standhouders heeft. “Andere mediums laten jou vertellen, laten jou de informatie geven. Naomi vertelt zélf. Pats, boem, altijd d’erop.” Zouden er dan tussen de standhouders toch oplichters zijn?

Later op de dag geeft ze een demonstratie psychometrie en het dient gezegd, Naomi vertelt inderdaad zelf, ze vertelt veel en snel. Maar ze is niet steeds even accuraat, niet elk object leest ze even vlot.

“Wie is het meisje op de foto?”
“Ik!”
“Oh, ik zie het niet.”

Pats, boem, ernaast. Een langer verslag van haar strapatsen vindt u in deel twee.

Severien, bekend van Het Zesde Zintuig: €40,00.

Steevast op post bij dit soort evenementen en voor zover ik weet nooit aangekondigd op de affiche zijn de heren en dames van Scientology. Terwijl de compagnons rondkijken en vragen stellen, klampt een Franse scientologe me aan. Of ik een journalist ben? Wat ik opschrijf en waarom? Haar Engels is meer dan behoorlijk, enkel bij kritische vragen mijnentwege laat de geest van Shakespeare haar af en toe in de steek. Ze geeft me dan maar door aan haar collega, een uiterst beminnelijke Nederlands-Surinaamse vrouw.

De vrijwilligers van Scientology staan op zulke beurzen omdat ze daar mensen kunnen aanspreken die zoekende zijn, die kennis willen vergaren, antwoordt ze me glimlachend. En laat Scientology nu net die kennis hebben én delen. Volgens haar geven de andere standhouders ook stukken weer van de kennis van Scientology, hoewel ze het misschien niet altijd beseffen. Anderzijds, geeft ze later toe, die andere kennis haalt natuurlijk niet hetzelfde niveau als die van Scientology. Goed, maar niet volledig, verzekert ze me, zonder zich denigrerend uit te laten over de collega-standhouders.

Wat die kennis nu precies inhoudt? Nou, daarvoor moet je onder andere het boek Dianetics lezen van stichter L. Ron Hubbard. En nee, dat is niet gratis. Gratis bestaat niet op deze beurs.

Mr. Netten, helderziend medium: €50,00.

Ja, wij zijn met het nodige skepticisme de beurs binnengestapt. Nee, wij hebben de standhouders of de bezoekers niet getrolld. Dat deed Dela Uitvaartverzekeringen met de machtige slogan

Is er leven na de dood?
Geen idee, maar er zijn wel facturen.

Mocht u twijfelen: ook nadat uw stoffelijk omhulsel het ondermaanse verlaten heeft, het tijdelijke heeft ingeruild voor het eeuwige, het materiële voor het spirituele, dan nog betaalt u. Niets is gratis, niet tijdens de beurs, niet na de beurs.

II

Naomi is flamboyant, open en vriendelijk, ze praat graag en veel. Haar podiumnaam is een eerbetoon aan Phoenix, een Apache-indiaan uit het Amerikaanse Zuidwesten met een verrassend Griekse naam. Deze even vermetele als steendode krijger van de Grote Vlaktes in Arizona en New Mexico helpt haar tijdens haar paranormale, psychometrische sessies.

Het hoogtepunt van haar professionele carrière als medium situeert zich in de jaren 2008-2011, met onder andere gewaagde optredens tijdens het VTM-programma Het Zesde Zintuig. Haar Hitler-sketch heeft ondertussen een zekere cultstatus verworven. Zoals elk medium surfte Standaard Uitgeverij graag mee op de golven van het succesvolle tv-programma rond het paranormale. De producent van gedrukt papier perste er drie boeken uit.

Volgens de gespecialiseerde pers vond ze na haar gloriejaren enigszins genoodzaakt de weg terug naar de kleinere paranormale beurzen. Onze hardwerkende zelfstandige met een website geeft ook lessen “Intuïtieve Ontwikkeling” en “Zesde Zintuig Ontwikkeling” (“Mor as ’t er ni inzit, kanne kik ‘et er oek ni uithale, é”), doet privésessies en geeft publieke demonstraties. Psychometrie is haar gave, haar vak, haar broodwinning. Tijdens demonstraties ‘leest’ zij voorwerpen en foto’s die mensen aan haar geven en daarbij wordt zij geholpen door Phoenix de Apache.

Een dringend geval van synchroniciteit tijdens de Spirituele Expo te Mol: terwijl mijn lichaam zich in balans probeert te brengen door toxische stoffen af te scheiden, is Naomi Apachi al aan haar publieke sessie begonnen. Goed vijf minuten te laat kom ik de zaal binnen, maar dat is blijkbaar tijd zat voor mevrouw Apachi om alvast één oudere dame, 65 plus schat ik, in tranen te hebben doen uitbarsten.

Ja, hij was een brave mens, heel gesloten, maar joviaal. En fier, zo fier. De vrouw knikt bevestigend. Blijkt dat ze praten over haar vader. Naomi incorporeert onmiddellijk de bevestiging van haar gissingen, in dit geval generische platitudes die toepasbaar zijn op zo ongeveer elke oudere man van die generatie, en ratelt dan verder. Telkens vraagt ze, vist ze naar een stukje informatie en onmiddellijk verwerkt zij het antwoord – een ja of een knik of een hoofdbeweging – in haar woordenvloed.

Hij heeft afgezien, zegt Naomi. Opnieuw een bevestigende snik. Een oude mens heeft veel kans dat hij afziet in zijn lange leven. Zo gaat dat bij mensen. En leed leidt naar mediums. Maar op dit punt hebben we dus nog geen specifieke informatie over dat lijden.

De Apache waarmee Naomi spiritueel contact heeft, kijkt vanuit De Eeuwige Jachtvelden met grote ogen naar Naomi, heft zijn schouders op en maakt een verontschuldigende beweging met beide armen. Naomi zwijgt ook.

In de nanoseconden die volgen, vraagt Naomi zich af of haar indiaanse geest niet wat traag is geworden en of hij wel geconcentreerd meeluistert. Zou hij iemand anders hebben, zou hij haar bedriegen met een ander medium, die van twee tafeltjes verder? Tijd om van indiaan te wisselen? Naomi Dakoti klinkt óók heel goed.

De vrouw zegt uit dat haar vader terminaal was en in het ziekenhuis lag.

Phoenix de Apache bevestigt.

– Natuurlijk, dat was het!
– Snel, we kunnen dit nog redden, Phoenix. Wat doen terminaal zieken zoal in een hospitaal?
– Ademen, Naomi, ademen.
– Mor vent toch, als ze niet ademen, zijn ze dood. Iets anders.
– Ik bedoel eerst zwaar ademen, Naomi, moeilijk ademen. En dan sterven. Als de man nog in het ziekenhuis ligt, zou zij nu aan zijn bed zitten. Als hij genezen zou zijn, zit zij óók niet in een cafetaria van een school in fucking Mol met jou te praten.

Terwijl haar indiaan zich stilletjes afvraagt of Naomi nu echt niet zonder hem op deze voor de hand liggende antwoorden kan komen, vertelt Naomi aan de huilende vrouw dat ze de vader zwaar en stokkend ziet ademen, en ja, inderdaad in een ziekenhuis. De vrouw bevestigt opnieuw. Naomi heeft gelijk. Naomi weet. Naomi ziet.

Ik heb geen idee of die conversatie nu in het Chiricahua, Mescalero, Lipan of een andere Apache-taal plaatsvond, of in een soort grammaticaloze mentale taal op een hoger spiritueel niveau. Maar taalkundig gezien vind ik het hoe dan ook een knappe prestatie om zo snel over te schakelen van de ene taal naar het plat Antwaarps.

Paranormaal gezien is het natuurlijk dan weer kouwe kak om iets te herhalen wat de andere persoon zelf net gezegd heeft en daarop verder te borduren, met of zonder de hulp van een ingebeelde prairieganger.

Maar Naomi weet op dit punt genoeg. Wat ze nu moet doen is enkele minuten blijven praten en dat is geen probleem, dat is haar gave, haar vak, haar broodwinning. Ze doet de doodstrijd van de oude man dunnetjes over en de dochter mag nog maar eens haar verdriet beleven.

Naomi zuigt het leed minutenlang uit de vrouw. Het is duidelijk dat de rouwende slechts een middel is, een opstapje, om haar Hogere Doel te bereiken. Je weet toch hoeveel een zelfstandige moet afdragen?