Bron: Ahmed Hasibul Hasan
Transcript
[Ik heb heel laat in het productieproces beslist om één naam weg te biepen.]
Welkom bij luminati.be. Mijn naam is Frank. Ik schrijf en vertel verhalen over complottheorieën, schijnwetenschap en desinformatie.
Inleiding
Hij revolutioneerde de manier waarop mensen denken over magnetische velden en zwaartekracht en hij ontwierp tal van toestellen die werken op vrije energie. Zijn uitvindingen brachten de medische en landbouwwetenschappen in een stroomversnelling en zijn ruimtevaartprogramma is niet gebaseerd op vervuilende brandstof van welke soort dan ook, maar op antizwaartekrachtmachines. Althans, naar eigen zeggen.
De kans is groot dat u nog nooit van Mehran Tavakoli Keshe hebt gehoord, ondanks het feit dat hij een geniale uitvinder, een brenger van wereldvrede en uiteindelijk ook de Messias is. Opnieuw, naar eigen zeggen. De kans is eveneens miniem dat u weet hebt van zijn veroordeling in 2017 voor oplichting en ongeoorloofde medische praktijken in België. Maar daar zegt die dan weer weinig over.
In deze eerste aflevering wil ik u rondleiden in een wereld bevolkt door liefhebbers van alternatieve vormen van energie, schimmige uitvinders van speelgoed, aanhangers van alternatieve geneeskunde, goeroe-achtige dromers van wereldvrede en van groot geld. Er loopt zelfs een gesjeesde presidentskandidaat in rond.
In de tweede aflevering ga ik in op de medische claims van Keshe, zijn veroordeling in België en zijn problemen in Ghana. In beide gevallen volgden zijn jarenlange oplichterspraktijken eenzelfde patroon.
In de derde aflevering wil ik dieper ingaan op de schijnwetenschappelijke aspecten van het Keshe-verhaal en bespreek ik zowel zijn producten als die van het groeiende aantal makers van bizarre, pseudo-medische apparaten die een beroep doen op de naam Keshe.
Even vooraf
Om het verhaal van Keshe te reconstrueren moest ik afdalen in minder aangename delen van het internet. Heel wat bronnen bleken bij nader toezien weinig betrouwbaar en werden gekenmerkt door ofwel oeverloze bewondering, ofwel ijdele hoop dat het gedoneerde of geïnvesteerde geld nog iets zou opbrengen, vaak tegen beter weten in, ofwel een zelden geziene rancune.
Naarmate Keshe meer bekendheid verwierf, werden ook zijn volgers en tegenstanders fanatieker. Het wederzijdse modderslingeren en de online haatcampagnes maakten het opzoekwerk niet gemakkelijker.
Ik wil evenwel een verhaal vertellen en ik heb het daarom gereduceerd tot de gebeurtenissen die draaien rond een drietal hoofdpersonages. Die drie zijn dan weer verantwoordelijk voor de minst betrouwbare getuigenissen.
Ik begin deze reeks op dezelfde manier waarop ik al mijn verhalen normaal gezien afsluit:
Ik ben er zeker van dat mijn uitleg voor verbetering vatbaar is en ik sta dan ook open voor correcties en aanvullingen. U weet mij te vinden.
Tussen deze twee waarschuwingen zit mijn voorlopig beste versie van de avonturen van Keshe en zijn technologie die binnenkort, steeds weer binnenkort, de wereld zal veranderen in een paradijs op aarde.
Vliegende schotel boven Iran
Mijn verhaal begint ver boven die aarde. Op 16 maart 2011 berichtte het officiële Iraanse persbureau Fars News over Zohal, een “onbemande vliegende schotel”. De Iraanse drone, want daarover ging het, werd niet lang daarvoor officieel en plechtig voorgesteld in aanwezigheid van de Hoogste Leider van de Islamitische Revolutie ayatollah Ali Khamenei.
Hoewel het bericht een voor die tijd eerder normale drone beschreef, illustreerde Fars News de eerste versie van het artikel met een afbeelding van een vliegende schotel die recht uit een Amerikaanse sciencefictionfilm van de jaren 1950 had kunnen komen. Enkele dagen later verving het persbureau die foto met een van een niet al te grote quadcopter, een drone met vier hefschroeven.
De drone was uitgerust met een automatische piloot, GPS en twee verschillende beeldsystemen die tegelijkertijd afbeeldingen met “full HD 10 mega-pixel picture quality” konden maken en doorsturen. Uitermate geschikt voor luchtfotografie en tal van andere opdrachten, aldus het perscommuniqué.
Westerse media dreven vooral de spot met de eerste afbeelding van de vliegende schotel, maar leken de inspanningen van Iran om drones te ontwikkelen, onafhankelijk van andere landen, onbesproken te laten.
De alternatieve media keek er enigszins anders tegenaan. Op 6 april 2011 verscheen een merkwaardig artikel op de website van PESN.com, en dat staat voor Pure Energy Systems Network. Dat was een organisatie die alternatieve vormen van energie trachtte te verkopen als schone energie. CEO Sterling D. Allan was lid van scientists for 911 truth en stelde zich later presidentskandidaat. In 2014 verdween zijn website en werd het stil rond de man omwille van een “’incident’ met een minderjarig meisje”, aldus de online skeptische wiki Psiram. De auteur van het artikel was Hank Mills en die was toen, net zoals Keshe, zeer actief in de wereld van de alternatieve energie. Hij schreef:
Nucleair ingenieur Mehran Keshe is naar voren getreden als de man die de technologie van Irans ‘vliegende schotel’ ontwikkeld heeft. Van zijn technologie wordt beweerd dat het magnetisme en zwaartekracht aanwendt om reizen door en voorbij het zonnestelsel mogelijk te maken.
en:
Men beweert dat het toestel een zwaartekracht- en magnetisch veld rond zichzelf kan creëren. Beide velden worden gebruikt voor voortstuwing. Ze werken voor of tegen de Velden van andere lichamen in de ruimte, zoals planeten, sterren en zelfs sterrenstelsels. Van het toestel dat zeven tot tien kilogram weegt, wordt beweerd dat het verschillende tonnen aan hefvermogen heeft en dat het geen beroep moet doen op conventionele brandstoffen. Een kleine reactor kan je zelf samenstellen met onderdelen die samen zo’n 1000 dollar kosten.
Auteur Mills geeft hier niet alleen Keshe’s originele theorieën loepzuiver weer. Hij maakt ook duidelijk waarom de uitvinder zovele mensen kon overtuigen:
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat hij [Keshe] de waarheid vertelt. Meer nog, ik heb geen reden om te geloven dat hij aan het liegen is. Maar het gevolg van deze mogelijke doorbraak is eenvoudigweg niet te overzien. Deze technologie zou elk bezwaar tegen interstellaire ruimtereizen uit de weg ruimen en het zou daarbij de wereld voorzien van een bron van ongelimiteerde energie. Als hij de waarheid spreekt, dan kan onze beschaving spoedig verder gaan dan de 24ste eeuw.
Niet veel later schakelden Keshe en de alternatieve media een versnelling hoger: niet alleen zou hij het brein achter Iraans eerste drone geweest zijn, op 4 december 2011 slaagde Iran erin een Amerikaanse spionagedrone uit de lucht te halen en tot een landing te dwingen door de antigravitatietechnologie van Keshe toe te passen. En deze versie van het verhaal met de Amerikaanse drone heb ik van de webpagina van Keshe’s eigen organisatie geplukt. Volgens andere bronnen stortte de drone neer na een mechanisch defect. Nog andere ontkennen welke versie van het incident dan ook.
Mehran Keshe
De man aan wie deze twee technische tours de force werden toegeschreven, is Mehran Tavakoli Keshe. Klinkt als Keshé in het Perzisch, als Kesh in het Engels. Hoe meer ik tijdens de voorbereiding van deze aflevering over hem leerde, hoe zekerder ik werd dat ongeveer elk stukje informatie dat over hem circuleert, met een fikse korrel zout te nemen valt.
De summiere, semiofficiële biografie op de website van zijn organisatie vertoont naast heel veel overdrijvingen, tal van belangrijke hiaten. Andere informatiebronnen, bijvoorbeeld van ex-vrouw Carolina DR en ex-zakenpartners, zijn al bij al niet veel beter. Maar hoewel hun getuigenissen bol staan van de rancune, maken ze duidelijk dat het officiële verhaal net dat ietsje te hard is opgeblonken. Het lijkt wel of deze drie hoofdrolspelers heel veel te verbergen hebben.
Wat wél vaststaat: Keshe is een Iraniër en werd geboren in 1958. Zijn vader zou machines om röntgenfoto’s te maken bediend hebben. Van kindsbeen af was hij daardoor vertrouwd met straling en nucleaire energie, aldus zijn biografie. Midden de jaren 1970 werd hij naar het Verenigd Koninkrijk gestuurd om te studeren. Volgens zijn ex-vrouw was hij een vluchteling met een Bahai-achtergrond. En dat is een religieuze minderheid die zwaar onderdrukt wordt in Iran sinds de Islamitische revolutie van 1978-79.
In 1981 studeerde Keshe af als nucleair ingenieur. Hij wierp zich op de ontwikkeling van “zwaartekracht en energieproductie” en op “plasmareactoren”. Ik citeer uit zijn biografie. Op luminati.be vindt u naar goede gewoonte de links en referenties.
In die periode ontwikkelde hij [Keshe] verschillende theoretische ideeën in verband met eenvoudige nucleaire concepten en hun toepassingen, waaronder de mogelijkheden van het gebruik van dubbele magnetische velden in reactoren. Maar die ideeën vonden geen weerklank en niemand binnen de nucleaire industrie wilde zijn ideeën testen.
Mehran Keshe en zijn Belgische vrouw hielden zich daarop gedurende een decennium bezig met de in- en uitvoer van goederen vanuit Groot-Brittannië. Daar zijn beiden het over eens. Volgens haar getuigenis zou Keshe na een herseninfarct de plannen hebben ontvouwd om de technologie, waaraan hij al jaren aan het sleutelen was, te openbaren en te commercialiseren. Het is de periode waarin hij ontdekte hoe de zwaartekracht werkt en waarin hij begon aan de “productie van zwaartekracht en antizwaartekracht en van energie door middel van nucleair materiaal in een propere en veilige waterstofreactor”, aldus Keshe. De technische en theoretische aspecten van het verhaal reserveer ik voor het laatste deel van deze podcastreeks.
Mevrouw DR was op dat moment in de ban van de achterliggende gedachten bij theorieën over schone energie. Keshe’s uitvindingen, beweerde ze in een interview met Breatharian, zouden wereldvrede en waarheid brengen, zoals de leer van de Bahai dat opdraagt.
De familie Keshe-DR verhuisde daarop naar België en hij gooide zich op de productie en ontwikkeling van zijn toestellen. Keshe schrijft op zijn website dat hij uitgenodigd werd door een (citaat) “semiofficiële organisatie die nieuwe technologie evalueert”. Een document uit 2014 dat kan toegeschreven worden aan de Keshe Foundation bevat meer informatie over deze periode.
Volgens die tekst zou hij in 2004 uitgenodigd zijn geweest door het Britse ministerie van Defensie voor een militaire vliegshow in Farnborough. Daar zou hij kennis gemaakt hebben met het Vlaamse FLAG, de Flemish Aerospace Group, een clusterorganisatie van ondernemingen die actief zijn in de ruimtevaartindustrie. Door een misverstand zou de samenwerking met het Britse leger stopgezet zijn. Maar niet lang na de militaire vliegshow ontving Keshe een invitatie om zijn theorieën in België te laten onderzoeken, blijkbaar op voorspraak van de toenmalige ex-directeur van FLAG.
Er zijn inderdaad sporen terug te vinden van contacten met Vlaamse onderzoekscentra. In 2005 had Keshe contact met IMEC, een Leuvense onderzoekscentrum voor nano-elektronica en nanotechnologie dat nauw verbonden was met investeringsfonds Capital-E.
Ook Verhaert, een “een onafhankelijke baanbrekende Europese innovatiefabriek” en actief sinds 1969, voerde een correspondentie met Keshe. In een brief aan Keshe wordt gewag gemaakt van een geschat huidig budget van 300.000 tot 500.000 euro. Dat is niet het bedrag dat effectief voor het onderzoek en de verdere ontwikkeling van zijn technologie werd vrijgemaakt, maar dat kon vrijgemaakt worden. Deze belangrijke nuance mis ik in de versies van Keshe, zijn ex-vrouw en ex-medewerkers.
In een brief van Verhaert uit die periode werd de theoretische kennis van Keshe positief beoordeeld, maar men raadt toch aan om in zee te gaan met een extra partner. En daarvoor verwees men naar VITO, “een Vlaamse onafhankelijke onderzoeksorganisatie op het gebied van cleantech en duurzame ontwikkeling”. Die organisatie had toen, naast de theoretische en materialenkennis, ook een “hydrogen lab environment”.
Zowel Keshe als zijn ex-vrouw beweren dat zijn ideeën effectief onderzocht werden door “een team wetenschappers van de VUB, tussen november 2004 en maart 2005”. Volgens pro-Keshe-bronnen zou in die periode het toenmalige hoofd van het departement Werktuigkunde aan de VUB de ideeën inderdaad bekeken hebben, wat opnieuw de suggestie wekt dat Keshe’s werk serieus werd genomen door peers. Zij halen vooral aan dat deze professor in zijn rapport geschreven heeft dat de opwekking van energie op de manier die Keshe voorstelde, redelijk, doenbaar lijkt. In het rapport, eigenlijk een kennisgeving op een A4-tje van de bevindingen naar aanleiding van enkele papers van Keshe, schreef de man dat “de concepten achter de energieproductie redelijk lijken”. En da’s toch wel een verschil van meer dan een handvol nuances.
De pro-Keshe-bende negeerde vrolijk dat dezelfde geleerde, die actief was in een geheel ander gebied van de natuurkunde, opgemerkte dat er zich tussen de aangehaalde bronnen en referenties zowel wetenschappelijke als pseudowetenschappelijke literatuur bevond. Zelden een goed teken. De VUB’er merkte ook op dat mogelijke technische problemen niet geanalyseerd werden en dat er in de artikelen geen enkele berekening terug te vinden is in verband met bijvoorbeeld de procesparameters of de constructie van de reactor en de benodigde materialen. Met andere woorden, de artikelen van Keshe bevatten enkele schijnbaar deugdelijke concepten, maar wat de praktische uitwerking betreft, was vaagheid troef.
De uiterst beleefde en correcte brief van november 2005 eindigt zelfs met de expliciete vermelding dat het vakgebied van de professor elders ligt en dat experts in de productie van kernenergie het zouden moeten opnemen.
Keshe en woordvoerders van zijn latere Keshe Foundation stellen deze evaluatie voor als een teken dat zijn ideeën en technologie aanvaard werden door academia in België. En dat is op het randje. En ik bedoel daarmee op het randje tussen misleidend en leugenachtig.
De patentenfluisteraar
In dezelfde periode komt er een derde speler bij. Een toenmalige medewerker van IMEC, die ervan overtuigd is dat hij een onecht kind is van Albert II, introduceerde Keshe aan Dirk Laureyssens. Volgens die medewerker was Keshe’s kijk op energie origineel en interessant genoeg om met hem een samenwerking te beginnen.
Laureyssens was geboren in 1950 en hij had als “rasuitvinder” ervaring met het aanvragen en beheren van patenten. Volgens De Tijd van 8 november 2002 had hij er toen zo’n 50 op zijn naam staan. Eentje gaat over een product dat u misschien wel kant: de Happy Cube (1992). Dat is een 3D-puzzel die bestaat uit zes vlakken gemaakt van een halfzacht, kleurrijke schuim met verschillende inkepingen waarvan men een kubus moet maken. Laureyssens noemde het de happy cube, omdat iedereen er uiteindelijk wel in slaagde om de puzzel op te lossen, in tegenstelling tot die andere, iets oudere kubus, die van Rubik.
Een dikke 10 jaar later laat Laureyssens zich beschrijven als wetenschapper, uitvinder, astroloog en mysticus in de shownotes voor een interview met Johan Oldenkamp in april 2016. Oldenkamp was een notoire Nederlandse complotdenker die ondertussen op zijn retour lijkt. In dezelfde aankondiging lees ik:
Dankzij hem [Laureyssens dus] heeft Mehran Tavakoli Keshe (1958) vanaf 2009 zijn drie boeken kunnen schrijven, want Dirk heeft daarin alle illustraties gemaakt. Ook de patentaanvragen van Keshe zijn door Dirk geschreven. Bovendien heeft Dirk het logo van de Keshe Foundation ontworpen. Dirk hielp dus om Keshe te veranderen van een “zero” naar een “hero”.
Uiteindelijk zou patentenfluisteraar Laureyssens van 2005 tot ongeveer 2014 met de Iraniër samenwerken.
En hier pik ik terug de draad op van mijn verhaal en ik doe dat aan de hand van Laureyssens’ getuigenis. Aanvankelijk zou hij de patenten uitschrijven voor Keshe’s technologie, zodat er een basis zou zijn om te investeren. Het bekende patentenbureau Gevers wilde er zich niet aan wagen, aldus Laureyssens in het interview. De mensen van Gevers dachten dat het te veel tijd en energie en dus geld zou kosten. Voor dat bedrijf was Keshe letterlijk onbetaalbaar. De flamboyante uitvinder van de Happy Cube besliste om het dan maar zelf even uit te schrijven en wel voor 3000 euro.
De samenwerking met Keshe verliep in eerste instantie zeer vlot. Na een uurtje praten en een eerste ontwerp van een patent voor een reactor op waterstof, werd de samenwerking beklonken. En wel op een heel enthousiaste manier: Keshe beloofde een miljoen euro als het patent klaar was. Laureyssens schreef en diende patenten in bij het Europees Octrooibureau in Den Haag. Nadat de betalingen werden uitgevoerd, werden de aanvragen van de eerste twee geregistreerd en gepubliceerd, zodat de intellectuele claim bevestigd werd.
De Belg schreef in dezelfde periode ook nog persberichten. In een daarvan beweerde hij dat Keshe de bron van de aardse zwaartekracht had ontdekt. Er wordt gesproken over een dubbel magnetisch veld dat gravitationele effecten in sterren en planeten veroorzaakt:
De kern van de aarde bevat een kleine sfeer die gevuld is met waterstof en die zich gedraagt zich als een plasmareactor met semi-fusie. De stromen in die sfeer creëren een elementair magnetisch veld dat bovenop het reeds gekende magnetische veld van de metalen aardkern komt. Zulke dubbele velden kunnen gerepliceerd worden in plasmareactoren, gebruikt worden als energie- en antizwaartekrachtsystemen in vlieg- en ruimtetuigen, auto’s, huishoudelijke producten en elektronica, die zo onafhankelijke bronnen van langdurige energie krijgen geproduceerd door microplasmareactoren.
Het uiteindelijke doel van de patentaanvragen was om enerzijds Keshe geloofwaardigheid te geven, aldus Laureyssens, maar anderzijds ook om voor een solide basis te zorgen voor een samenwerking met mogelijke investeerders en partners.
Maar die samenwerking liep niet goed af. Wat de reden ook is, de mythemakers van of rond de KF schoven een moordverhaal naar voren als verklaring. Ik parafraseer hier het document van 2014 dat gelinkt kan worden aan de latere Keshe Foundation. Keshe had het vermoeden dat de advocaat die het contract met Verhaert moest regelen, onder één hoedje speelde met die firma en partner VITO. Wanneer Keshe de meester daarmee confronteerde, “schreef deze bij wijze van repliek de namen van vier bedrijven op die meneer Keshe zouden vermoorden als hij weigerde om samen te werken”. Na deze mislukte meeting en een uiterst bizarre ontmoeting met Albert II in een Brussels café, begonnen de problemen met de Belgische overheid. Nog steeds volgens het document van 2014.
Deze versie van de feiten lijkt me niet meteen de meest geloofwaardige. Wat ook de aanleiding was, de initiële contacten haakten blijkbaar af en er werd geen enkele ernstige partner bereid gevonden om substantiële bedragen te investeren in Keshe’s technologie.
Ook de patentaanvragen zelf verliepen niet zo vlot als werd voorgesteld: Laureyssens vertelde in het interview met Oldenkamp dat de eerste fase het beoogde resultaat had. Maar aan de volgende, zeer dure fase van de aanvraag, die waarin men de beschreven technologie verder moest onderzoeken en uitspitten, werd uiteindelijk niet begonnen. Keshe had niet de financiële middelen om die tweede fase van de patentaanvragen te betalen. Gevolg: de ingediende patenten verliepen na zes maanden, maar dat verzweeg men, aldus Laureyssens.
Treffend is de waarschuwing op een van Keshe’s oudere websites:
Door deze website met nieuwe plasmareactortechnologie verder te raadplegen, bevestigt u dat u op de hoogte bent dat dit de intellectuele eigendom is van meneer Keshe en dat u op de hoogte bent dat er internationale patenten zijn aangevraagd voor deze technologie. U bevestigt dat u deze rechten, voor zover ze origineel zijn, zal respecteren.
Stichting Keshe Foundation
In deze periode zijn er verschillende factoren die het verhaal naar een volgende fase stuwen. Keshe, zijn toenmalige vrouw en Dirk Laureyssens richtten de Keshe Foundation op in 2012. Hoewel hij op dat moment in België woonde, werd de stichting opgericht in Nederland. Niet lang daarna zou Keshe publiekelijk en theatraal de patenten voor zijn uitvindingen vrijgeven aan de mensheid, hoewel ze strikt en ook wel minder strikt genomen nooit echt hebben bestaan. Via de Foundation liet hij weten dat zijn kennis, die vrede en voorspoed zou brengen, aan de mensen toebehoorde. Met andere woorden, de jacht op patenten werd met veel poeha afgeblazen.
De reactie van Laureyssens op dat moment is onbetaalbaar. Vergeet niet dat hij de man was die Keshe overhaalde om patenten in te dienen:
[J]a dat is allemaal een kwestie van karakter. Ik weet dat Mehran Keshe echte innovatie brengt, en een sociaal integer mens is, en een echte humanist. Niet een humanist in woorden – want zo zijn er véél – , maar ook in daden. Hij is ervan overtuigd dat zijn kennis aan de mensheid toebehoort, en niet aan een enkeling. En dat steun ik graag!
Niet lang daarna werd de Belgische afdeling van de Keshe Foundation gesticht, met als doel “het beheer […] en de verdere ontwikkeling van de intellectuele eigendomsrechten ontsproten uit het brein van Mehran Tavakoli Keshe”. De private stichting, waarvan Keshe en en Carolina DR het bestuur vormden, kon licenties toekennen aan andere “personen, rechtspersonen zoals commerciële vennootschappen”. Het geeft mij de indruk dat hij zijn eigen privé patentenbureau oprichtte. Hoe dan ook, tel dit bij Keshe’s afkeer voor peerreview of kritiek, en de intellectuele isolatie was zo goed als compleet.
Laureyssens bouwde vrolijk mee aan het luchtkasteel. In 2012 lanceerde hij een petitie gericht aan niemand minder dan Ban Ki-moon, toen de secretaris-generaal van de Verenigde Naties. De begeleidende tekst schuwt de grote woorden en schone gedachten niet en geeft aan waarmee Keshe zich bezighield:
Wij, bewoners van planeet Aarde, vragen beleefd maar met aandrang om uw prestige, kennis, ervaring en het VN-netwerk in te schakelen om de technologieën van de Keshe Foundation, ontwikkeld door nucleair ingenieur Mehran Tavakoli Keshe, te ondersteunen en promoten. Het gaat over ruimtetechnologie, watertechnologie, energietechnologie, milieusystemen (CO2/CH4-captatie, het opruimen van kernafval), proteïne- en voedselproductie. Deze technologieën hebben bewezen veilig te zijn, productief en een bijna ongelimiteerde bron van energie.
Onthoud even mee dat patenten- en petitieschrijver Laureyssens geen gewag maakt van medische toepassingen.
Ondanks al deze verwezenlijkingen bleek de situatie in die periode alles behalve rooskleurig te zijn, zeker niet financieel. Volgens Laureyssens had de familie Keshe-DR amper geld om in het levensonderhoud van het gezin te voorzien. Keshe slaagde er steeds weer in om geld te lenen en investeringen lost te weken van zakenpartners en medewerkers, telkens met de belofte hen dubbel en dik terug te betalen eens zijn technologie opgepikt en verspreid werd.
Nochtans beweerde Laureyssens in het interview met Oldenkamp dat hij in vijf, zes jaar tijd van Keshe een ster heeft gemaakt. Hij spoorde Keshe verder aan om een extra laag aan zijn geloofwaardigheid toe te voegen: dat werden zijn drie boeken, waarvoor Laureyssens de illustraties en de lay-out verzorgde. Het gaat over De universele orde van creatie van materie, De structuur van het licht en De oorsprong van het universum. De kerngedachten van deze drie werken, uitgegeven tussen 2009 en 2011, bespreek ik in het derde deel van deze reeks.
Parallelle universa
Ik heb niet de kennis om te beoordelen of Keshe de oorsprong van het universum afdoende verklaard heeft in zijn boek. Maar de diverse bronnen en hun weergaven van de verdere gebeurtenissen, lijken het bestaan van verschillende parallelle universums meer dan overtuigend te bewijzen.
Eerst de spectaculaire versie. Het document van 2014 met de zogezegde “verborgen geschiedenis van de Keshe Foundation” vertelt hoe Keshe stilaan gebannen wordt uit de Belgische academische wereld. Aanleiding zou de sluiting zijn geweest van de Opel-fabriek in Antwerpen. Een verklaring of een uitleg geeft de tekst niet halve deze nietszeggende homp woorden:
De Vlaamse overheid benaderde de Keshe Foundation in verband met de overname van de Opel-fabriek in Antwerpen. Tijdens de onderhandelingen werd Keshe gebannen van eender welke samenwerking met een wetenschappelijke organisatie in België.
Waarom die Vlaamse regering met een humanitaire stichting van een gesjeesde nucleair ingenieur in gesprek zou gaan over een autoassemblagefabriek, legt de auteur niet uit. In 2011 zou Keshe volgens dezelfde tekst gearresteerd zijn geweest in Canada en zouden Belgische doodseskaders verbonden aan het Belgische politieapparaat aanslagen hebben beraamd. Dat was dan weer in het kader van een operatie om wetenschappers in België te elimineren. Het is onduidelijk wie de tekst geschreven heeft, maar het moet iemand zijn met toegang tot de archieven van de Keshe Foundation.
Laureyssens bezong als medewerker van de Keshe Foundation tot 2014 de lof van zijn baas, maar herinnerde zich in interviews vooral zijn breuk met Keshe. Keshe’s gebedel voor geld, het feit dat geen enkel prototype van zijn tuigen werkte, dat hij constant loog over de geteste resultaten én dat hij zijn technologie beweerde te kunnen toepassen in de geneeskunde, begon de Belg af te stoten. Althans, dat vertelde hij jaren na de rechtszaak tegen de Keshes. De echte reden voor de breuk en de kletterenden ambras is niet duidelijk. Tussen de lijnen door lees ik dat Keshe zich begon te omringen met andere medewerkers. En door de koerswijziging had hij patentenschrijver Laureyssens niet meer nodig.
De Keshe Foundation zelf heeft het in die periode over de boeken van Keshe en over zijn zogenaamde gans-theorie. Gans staat voor “gas in nano state (of matter)”. In het derde deel van deze podcastreeks meer hierover. Verder vermeldt de website van KF het drone-incident in Iran, waarbij Keshe een hoofdrol zou gespeeld hebben, “internationale presentaties” en “World Peace Conferences” in thuisbasis Ninove.
Mevrouw DR vertelde dan weer in een interview uit 2021 dat het voor haar een chaotische periode was waarin ze waarheid niet kon onderscheiden van leugens en achterklap. De problemen startten toen ze België verlieten. “Mister Keshe”, zoals ze hem na hun scheiding afstandelijk noemde, was degene die eigenhandig de chaos gecreëerd had. Mevrouw DR is dan weer zeer vaag over de omstandigheden en geeft geen verdere uitleg noch verifieerbare datums.
Haar verhaal wijkt ook af van dat van Laureyssens op een andere manier. Terwijl hij heel duidelijk stelde dat de technologie van Keshe gebaseerd was op leugens, vervalste testresultaten, bleef zij eraan vasthouden en bleef ze volhouden dat Keshe’s uitvindingen en toestellen deugdelijk waren. Ook na haar breuk met Keshe en de hoorbare rancune tegenover de ex-echtgenoot gelooft ze in de toepassingen en mogelijkheden.
Via Laureyssens komen we te weten dat het koppel tot eind 2015 in Bari, Italië woonde, dat alvast Keshe naar Dubai reisde, maar dat het koppel kort daarna in Barletta, Italië, resideerde. Dit wordt min of meer bevestigd door de Keshe Foundation. 2015, evenement in Rome; april 2016, World Peace Conference in Dubai en in hetzelfde jaar, oprichting van de Italiaanse tak van de KF.
Er is echter nóg een bron van informatie die een volledig andere inkijk geeft in deze periode. Eén waaruit blijkt dat de problemen waarschijnlijk niet begonnen wanneer ze naar Italië gingen, maar dat de kans groot is dat ze halsoverkop België moesten verlaten net omdat ze daar problemen kregen. En die bron van informatie is het vonnis van de rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Kortrijk, strafzaken, uitgesproken op 7 augustus 2017.
Bedankt voor het luisteren.
Mijn naam is Frank. Schijnwetenschap en complottheorieën: dat zijn mijn onderwerpen. En die benader ik kritisch. Zo beeld ik mij toch in.
Voor zover ik weet, is er geen enkele organisatie, vzw, broederschap, groot-loge, religieuze orde, geheime dienst, nest reptielmensen of wat dan ook, die wil dat ik in hun naam schrijf of praat.
Ik ben er zeker van dat mijn uitleg voor verbetering vatbaar is en ik sta dan ook open voor correcties en aanvullingen. U weet mij te vinden. Wie ik niet wist te vinden was Mehran Keshe. Hij verblijft op een onbekende plaats en geeft amper tekenen van leven. Dirk Laureyssens is eeuwig onvindbaar: de man stierf op 5 april 2020. Ik heb Carolina DR proberen te contacteren, maar zonder gevolg. Volgens een Facebook-post wil ze niet meer praten over haar verleden bij de Keshe Foundation of over haar veroordeling.
