Ik hartje spirituele beurzen. Je moet er kritisch nadenken en je kan er heel wat mensen ontmoeten, meer dan tijdens een skeptisch congres. En het is uiteraard een primaire bron van informatie voor een skepticus. Hoewel ik hen misschien iets te graag bekritiseer, ben ik nog niet zo goed thuis in de wereld van de kleinhandelaars in het esoterische en het paranormale.
Anderzijds wil ik op de hoogte blijven van nieuwe alternatief-spiritueel-medische hulpmiddelen en van plotwendingen in het steeds uitdijende parallelle universum der samenzweringstheorieën, die onlosmakelijk met de esoterisch-paranormale belevingswereld verbonden lijken te zijn.
Het leek mij dan ook een goed idee om op zaterdag 17 juni heel vroeg de trein te nemen richting Houten, bij Utrecht, waar de spirituele beurs Earth & Beyond IV zou plaatsvinden. Het evenement gaat over “bewustzijn, buitenaards contact, wetenschap en spiritualiteit, transformatie, archeologische (on) waarheden, financiële zaken, dimensies en (inter)dimensioneel contact, ufo’s, het universum en over gezondheid en genezing. Aardse en hemelse zaken dus!”, aldus de website.
De agenda van de beurs belooft tal van lezingen, seminars en standen waar het kruim van de Nederlandse alternatieve scène het beste van zichzelf zou geven. Mijn agenda vermeldt daarnaast ook nog een ontmoeting met enkele zeer fijne heerschappen van de Nederlandse Stichting Skepsis.
Van stargates tot spirituele happy endings
Mijn trein- en busrit eindigen nabij een weinig inspirerend congresgebouw in een grijze kmo-zone. Eenmaal de typische cafetariageuren voorbij, zijn het reukkaarsen en wierrookstokjes die mijn sinussen prikkelen. De eerste beursruimte staat tjokvol tafels en banners en overal liggen luxueuze folders in vierkleurendruk. Het publiek is ondanks het vroege uur vrij talrijk aanwezig en er heerst een gezellige drukte. Harpmuziek vult de zaal.
Onder de koopwaar zie ik zeer mooie kristallen, veel boeken en hier een daar een tafel waar druk op gereiki’d wordt. Ik merk ook een grote, koperen constructie op. Het blijkt te gaan om een Stargate, “één van de meest geavanceerde technieken in deze tijd om een snelle en grote groei in het bewustzijn van de mensheid te bewerkstelligen”, een doorgang naar een andere dimensie.
Verder heel veel informatie over cursussen die zich vooral ergens beyond lijken te situeren, eerder dan op earth. De tweede, kleinere ruimte fungeert dan weer als paranormale peeskamer waarin klanten worden gelezen met pendel, tarotkaarten of stralende elektronica en waar ze naar een spirituele happy ending worden gevoerd.
De drijvende kracht achter Earth & Beyond is Frans Heslinga. Op enkele jaren tijd is hij erin geslaagd om zijn paranormale beurs uit te bouwen tot Nederlands grootste, met een zestigtal standhouders tientallen lezingen en workshops. Heslinga heb ik vorig jaar uitgebreid geportretteerd naar aanleiding van de European Flat Earth Conference.
Ook deze keer haalde hij in zijn openingstoespraak aan dat alles wat ons is aangeleerd, fout en vals blijkt te zijn. De Nieuwe Wereldorde, geholpen door grootbankiers, reductionistische wetenschappers, schimmige vrijmetselaars en de onvermijdbare joden, heeft er baat bij ons te misleiden. Vandaar zijn oproep, nog maar eens, om vooral zelf op onderzoek uit te gaan en spiritueel te evolueren van lichtwerkers naar energiewezens. Het gebruikelijke verkooppraatje, dus.
“Dat zijn de feiten, als we ze even aannemen en zo”
De eerste lezing die ik bezoek, wordt verzorgd door Gerard Aartsen (1957). Hij stelt zichzelf voor als een onderzoeker en docent uit Amsterdam die al zijn hele leven de leringen van de Oude Wijsheid bestudeert. Met zijn sessie “Buitenaardsen. Wat doen ze hier?” wil Aartsen zijn toehoorders inzage bieden in hoe hij informatie over ufo’s en aliens kritisch benadert.
Voor Aartsen zijn twee zaken echter niet bediscussieerbaar: (1) er zijn positieve contacten met buitenaardsen en (2) machtige organisaties proberen de aliens en hun bedoelingen in een kwaad daglicht te stellen. Meteen al een serieuze domper op die beloofde kritische houding.
Aartsen beschouwt de informatie over contacten met ufo’s en buitenaardsen uit de vroege jaren 1950 als de meest authentieke. Auteurs als Desmond Leslie en George Adamski worden door hem op handen gedragen omdat ze puur zijn nog niet bezoedeld door de sensatiepers of door de negatieve invloeden vanwege de regeringen die de ufo-verhalen proberen te verbergen of te manipuleren.
Tijdgenoten beschouwden Leslie en Adamski dan weer als bedriegers. In hun boeken tekenden zij verhalen op van buitenaardsen die zich zorgen beginnen te maken over het menselijk gedrag op aarde. Niet alleen het gebruik van kernenergie en atoomwapens, maar ook de wereldwijde vervuiling, het menselijke egoïsme en de staatsinrichtingen gebaseerd op hebzucht houden de gemiddelde E.T. uit zijn kosmische slaap. “Dat zijn de feiten, als we ze even aannemen en zo”, aldus Aartsen.
Noot in de marge: Stefan Ketelaar schreef het vermakelijke artikel Gezant van Venus. Koninklijke ontvangt voor een fantast”, een verslag van Adamski’s bezoek aan de Nederlandse koningin Juliana in 1959.
Net als zijn grote voorbeelden uit de jaren 1950 lardeert Aartsen zijn discours met referenties naar (theosofische) “wijsheidsleringen” van onder andere H.P. Blavatsky en Alice Bailey. Hij vermeldt ook nog “rationele wetenschappers” à la Semyon Kirlian en Rupert Sheldrake. De eerste is gekend omwille van zijn pseudowetenschappelijke aurafotografie. Sheldrake is de annalen van de wetenschap uit- en die van de pseudowetenschap ingegaan als bedenker van morfogenetische velden.
Aartsen loopt onmiskenbaar over van de goede bedoelingen, maar helaas levert zijn lezing weinig meer op dan de kinderlijk naïeve boodschap op het einde van De Snorrende Snor, een album in de reeks Suske en Wiske, waarin een ufo en geheimzinnige robots de hoofdrol spelen: “Bemint elkander”.
Zijn uitleg blijft steken bij een goed menende E.T. en bij de dogmatische trekjes van een stel theosofen met vermeende kennis van het “fijnstoffige”. Hij beschrijft niet meer dan een vlucht in het etherische, ver weg van de dagdagelijkse politieke werkelijkheid met zijn scherpe randjes en pragmatische compromissen. En zijn hoop dat een spirituele evolutie de mensheid zou kunnen veranderen, lijkt mij louter een vorm van dilettantisch escapisme.
Het paard zegt “Sorry”
De tweede op het lijstje is medium Jaco Elken. Hij introduceert zichzelf als de oprichter van De Spirituele & Intuïtieve Academie en vertelt dat hij zich gespecialiseerd heeft in Paramedisch en Psychosociaal Mediumschap®. “Een hele mondvol”, zegt hij. “Ik heb het zelf verzonnen.” Zelf-relativerende humor, het is zeldzaam op een spirituele beurs.
Maak u evenwel geen illusies, veel ruimte voor optimisme is er niet. Al snel wordt duidelijk dat ook hier de gebruikelijke paranormale en esoterische woordenbrij zal geserveerd worden. Maar het dient gezegd, Elken brengt het met enthousiasmerende schwung.
Dankzij het mediumschap maakte hij kennis met een vierde en een vijfde dimensie, namelijk tijd en ruimte, en in die nieuwe dimensies ving hij raad, hulp en adviezen op van allerlei gidsen. Doorheen de lezing zal min of meer duidelijk worden dat de eerste drie dimensies (3D) voor hem gelijkstaan aan het gewone, materialistische, niet-spirituele leven van de doorsnee sheeple en non-believer.
We leven in een waanzinnige tijd waarin mensen steeds zieker worden, zeker in vergelijking met 100 jaar geleden, weet Elken. Dat mensen nu langer leven dan 100 jaar geleden, is een detail dat niet in het plaatje past en dat hij dus vrolijk negeert. Wat hij niet negeert is het lichaam, de geest en de ziel. De verbindingen daartussen zijn gebroken en we moeten ons deze drie-eenheid dringend weer eigen maken, opnieuw helen. Ons lichaam geeft signalen, maar we vangen ze niet altijd op. Verder bevat het aura of de geest restanten van een vorig leven en soms is het nuttig om ook die te raadplegen. Daarvoor is gespecialiseerde hulp nodig. Enter medium Jaco.
De trilling is hoger dan vroeger, zodat er meer energieën vrijkomen. Over welke trilling of energie het precies gaat, is mij – als paranormale leek – niet meteen duidelijk. Maar energie betekent warmte, liefde, straling. Jaco Elken ziet het als zijn taak om die energieën aan te wenden om mensen te helpen genezen. Hij wil iedereen leren om de innerlijke zintuigen aan te wenden en zo ‘in-zicht’ te krijgen in de intuïties en in zowaar alle ziektes. Jawel, allemaal.
Naast de energetische medische basiskennis van het lichaam is er ook zoiets als de psychosociale betekenis van de organen, gewrichten, klieren en andere lichaamsdelen, zo lees ik dan weer op de website. Elken voert een “[d]irecte communicatie met de ziel, het Hoger Zelf, het lichaamsbewustzijn en met ziektes en organen”, gebruikt “symbolistische taal […] van de betreffende ziektebeelden” en zet dat om in “bruikbare en begrijpbare taal”.
Elken vervolgt zijn sessie en put daarbij uit jarenlange ervaring. Astma, weet hij, is het gevolg van opgroeien in een te klein huis. De longen staan voor ruimte en die hebben dus danig geleden onder het plaatsgebrek. Een slijmbeursontsteking is, zoals de naam het al aangeeft, een probleem met slijm. Nu, slijm is snot en snot is gestolde emotie, en dus moeten de emotionele problemen eerst aangepakt worden.
Problemen met de gal? Dan moet de patiënt gewoon zijn gal spuwen. Last van de schouders betekent, wel, u raadt het al – samen met de kirrende aanwezigen in de zaal die of zijn woordspelletjes doorhebben of enkele duurbetaalde lessen op zijn school hebben gevolgd – dat de patiënt een te grote last op zijn schouders draagt. Dit is dus het resultaat van “symbolistische taal” omzetten in “bruikbare en begrijpbare taal”. De germanist in mij wordt hier heel stil van.
De lijst van aandoeningen die hij claimt te kunnen genezen of bezweren, doet waarschijnlijk menig dokter met negen plus jaren opleiding achter de rug gillen.
De diepere paramedische en psychosociale betekenis (te geven) van ziektebeelden, als: gewrichtspijnen, artritis en reuma. Astma en bronchitis. Gewrichtspijnen en de zin en onzin van chronische ziektebeelden. Hart, long, lever, gal en milt verstoringen [sic]. Kankers en tumoren. Huidziekten en andere allergieën. Hoofdpijnen en migraine. Ontstekingen, spierziekten, stress gerelateerde problematieken. Depressies en vermoeidheid. Stemmingswisselingen, borderline en schizofrenie. etcetra [sic].
In het tweede deel van de sessie demonstreert Elken zijn showmanship. Eén van de toeschouwers, Monique, heeft pijn in het achterhoofd. Een probleem met de chakra’s, daar moet Elken niet over nadenken. Hij vraagt aan haar om de ogen dicht te doen en “naar de achtergrond te gaan”. Door de druk in het achterhoofd, en meer bepaald aan de atlas, kan zij zichzelf niet zijn, zegt hij. Monique begint daarop lichtjes te huilen: “Ik mag mezelf niet zijn.” Verdriet, detecteert Elken, en angsten om te vertellen wat ze te vertellen heeft. Ze is bang dat mensen niet zouden luisteren.
Het medium daalt nog verder af en zoekt contact met een vroegere zelf van Monique. In een vorig leven was ze een heks, een wijze vrouw. Althans, dat laat Elken de vrouw zeggen. Men wilde haar kennis bewust doodmaken en vandaar dat er in haar huidige leven nog blokkades zijn. Elken maakt zich sterk dat hij deze disbalans kan rechttrekken.
Ondertussen voelt Monique nog haar hart, ze neemt steeds meer warmte en liefde waar. “Nou, er gebeurt heel veel in je energieveld”. Monique vindt het heerlijk om in haar hart-chakra te lopen en ze voelt een enorme energie. Samen besluiten ze dat de vrouw in een nog vroeger leven een priesteres moet geweest zijn. “Ja-aah, da’s 5D, het gaat snel, hoor”, besluit Jaco Elken deze sessie.
Een andere vrouw heeft dan weer last van de knieën. Knieën, weet Elken, dat staat voor bewegen, voor emotioneel en rationeel bewegen. Andermaal lijk ik enige te zijn die deze woordsalade niet volledig begrijpt. “Pas je niet te veel aan aan wat de maatschappij van jou verwacht”, adviseert Elken. “Je moet niet met de kudde meelopen. Meelopen met de kudde, daar wordt de knie niet beter van.”
Het is de tweede keer dat Elken een fysiek probleem herleidt tot een vaag gevoel niet begrepen te worden. Tweemaal zegt hij tegen een “patiënt” dat ze buiten, boven de massa staan, dat de kudde hen beperkt. Elken vraagt ook haar om met haar innerlijke zintuigen naar de energie toe te gaan. De pijn in de rechterknie wijst op angst om afgestraft te worden. “Je wil gehoord worden”, suggereert Elken. De vrouw beaamt. Zo, da’s dan dat. Knieën zijn maar knieën, knieën zijn saai. Elken maakt er snel komaf mee.
Tussen de gesprekken door, strooit Elken de obligate alternatief-medische canards rond als waren het snoepjes: we worden vergiftigd door metalen in deo’s, shampoo’s en vaccinaties, we krijgen huidkanker door zonnecrèmes, die dan weer gemaakt zijn door de kankerindustrie. De grens tussen altmed en complotdenken is ook hier héél dun.
De volgende ‘patiënte’ heeft last van migraine en volgens haar is pijn veroorzaakt door een val een paard. Elken stroopt zijn mouwen op. Fijntjes vraagt hij of het mogelijk is dat het paard de val heeft veroorzaakt om zo de migraine te kunnen opwekken. Samen zoeken ze in de ons ondertussen al iets meer vertrouwde vijfde dimensie naar een moeilijkheid om contact te maken met het paard.
Het begint me te dagen dat Jaco enkel maar wat suggereert en dat het bijna steeds de ‘patiënten’ zelf zijn die verwoorden wat de zogenaamd gecontacteerde, zij het engel, paard of rechterknie, doorgeeft. “Het paard zegt sorry”, luidt het. Ze moest eraf, ze moest op haar eigen benen staan en daarom heeft het paard haar laten vallen. En ik begrijp nu, zegt de vrouw, dat ik dat al die tijd wist. Dit is het punt waarop ik met zeer grote ogen naar mijn eigen nota’s staar.
Maar waarom heeft de vrouw nog steeds hoofdpijn als ze al 15 jaar geleden tot diezelfde conclusie is gekomen? Jaco zoekt contact met de hoofdpijn. Ja, in de vijfde dimensie kan dat! Het is een clusterhoofdpijn, waardoor verdichtingen zijn ontstaan die de signalen sterker maken. De hoofdpijn is langwerpig en oefent een druk uit. Opnieuw doet de alternatief-medische vakterminologie mij duizelen. Jaco voert een gesprek met de hoofdpijn maar laat opnieuw de vrouw de replieken geven. Tussen haakjes, ik zou het echt niet erg vinden mocht u ondertussen gestopt zijn met het lezen van deze waaspraat.
Hoe dan ook, de hoofdpijn, eens veroorzaakt door een paard, wordt nu onderhouden door een gevoel van benauwdheid, daar worden de vrouw na elke suggestie van het medium zekerder van. De familie beperkt haar, de familie laat haar zichzelf niet zijn. Frustratie voedt de pijn, steeds opnieuw. “Dit is een heel andere kijk op psychiatrie”, eindigt Elken. “Je doet het niet uit je hoofd. Beleving. Je doet het in de beleving.” Kortom, het is “heel anders dan wat artsen doen”. En ergens stemt mij dit hoopvol.
De ratelende Elken geeft een pracht van een show weg: hij is grappig en rad van tong. Ik kan hier niet weergeven hoe hij zijn publiek charmeert, hoe hij in cirkels rond het onderwerp lijkt te draaien, grollend en grappend, om dan op het juiste moment met ‘ernstige’ uitspraken tot de kern van de zaak te komen. Tot zover de verpakking.
Wat de inhoud betreft: die stinkt. Zijn boodschap is – zoals die van de meeste kwakzalvers – rot, hufterig en antisociaal. Het is onbegrijpelijk dat zulk een woordenpatser zijn alternatief-medische praktijken kan uitvoeren én dat hij ze mag aanleren in een eigen school, met steun van de Nederlandse belastingbetaler.
“Het gaat over mijn waarheid”
Han Peeters (1959) zegt dat hij geen literatuur schrijft, maar faction, fictie gebaseerd op speculaties gebaseerd op feiten. Tijdens Earth & Beyond presenteerde hij zijn dertiende boek in acht jaar tijd: Planet X. De boekvoorstelling begon met het eerste hoofdstuk van zijn audioversie en meteen verliet een kwart van het publiek de zaal. Neen, Han Peeters (1959) schrijft geen literatuur.
Het eerste hoofdstuk is een aaneenrijging van houterige dialogen die de plastieken wereld van pakweg Thunderbirds oproepen, en pedante uitweidingen en verklaringen die dezelfde literaire schwung hebben als een doorsnee tekst van de Druivelaar.
“Het boek gaat over míjn waarheid en die hoeft niet per se de uwe te zijn. Waarheid is subjectief”, debiteert Han. Dit soort postmodernistische tegelspreuken verwacht men niet meer in een lezing door een literator anno nu. Een vervelend detail hierbij is dat de ‘feiten’ waarop hij zijn speculaties en waarheden baseert, recht uit de pseudo-astronomische sprookjesboeken van auteurs zoals Zecharia Sitchin komen:
Planet X [sic] is een planeet die onderdeel uitmaakt van ons zonnestelsel in een baan rondom onze Zon en de ster Nemesis. (…) Een van de laatste keren dat het aan ons voorbij kwam veroorzaakte het wereldwijd de zondvloed, zoals in het Oude Testament staat beschreven. (…) Het is de aanstichter van het onheil in ‘De Openbaring van Johannes’, het laatste deel van de Bijbel, waarin de eindtijd wordt beschreven.
In die verhalenclusters worden Planeet X (en ik zie geen enkele reden om hier het Engelse woord planet te gebruiken) en Nemesis, de hoogst hypothetische zusterster van de zon, voor waar aangenomen en steevast geassocieerd met rampspoed en verdoemenis.
Ook in het werk van Han Peeters: Planeet X is na 3600 jaar terug in aantocht en zijn komst, die zo goed als zeker desastreuze gevolgen zal hebben voor het leven op aarde, wordt verzwegen voor het overgrote deel van de mensheid door de elite, de wereldregeringen. Geholpen door de media overstelpen ze ons met nieuwe ontdekkingen en uitvindingen om zo de aandacht af te leiden.
Ondertussen vermoordt NASA dissidente wetenschappers aan de lopende band, geleerden dus die willen waarschuwen voor de gevaren van de verwoestende planeet. Deze moordfantasieën duiken ook op in verband met alternatieve helers: zij zouden systematisch omgelegd worden door Big Pharma, maar dit terzijde. Diezelfde elite wil het vege lijf redden door een netwerk van ondergrondse steden aan te leggen waartoe enkel zij, het kruim der aarde, toegang krijgt.
Dat was volgens Peeters trouwens ook de bedoeling van Nevsehir, de recent ontdekte de ondergrondse stad in Turkije. Meteen een bewijs van een lange traditie van regeringen die zichzelf ingraven, beducht op een wereldwijde ramp veroorzaakt door een losgeslagen planeet die elke 3600 jaar verwoestingen aanricht op de aarde.
Veel opties heeft de mensheid niet: men kan vechten, vluchten, of berusten, drie functies die in onze oudste hersendelen zijn verankerd. Dat deel van het menselijke brein wordt ook al eens het reptielenbrein genoemd, wat volgens Peeters een aanwijzing is dat de mens ergens afstamt van de Reptielachtigen, Reptilians in het vakjargon van de complotdenkers die zich bezighouden met samenzweringen die hun oorsprong vinden in eeuwenoude, buitenaardse creaturen met een Lovecraftiaans envergure.
Terwijl de massa zich in slaap laat wiegen en dus berusten, staan twee wakkere helden op, Marc en Inge Hamelinck. Zij en de andere beheerders van een Nederlandse website zijn ondanks alle afleidingspogingen op de hoogte van de naderende planetaire catastrofe. Met gevaar voor eigen leven verzamelen én onthullen deze ontwaakte waarheidszoekers nieuws over Planeet X en vooral over de duistere complotten die tot doel hebben de mensheid onder de knoet te houden. Waar zij hun informatie over de aankomende kosmische ramp vandaan halen, wordt niet zo meteen duidelijk.
Planeet X zal alles zo goed als zeker verwoesten en Peeters beschrijft tijdens zijn lezing als een volleerde apolcalypspornograaf de vernietiging die ons te wachten staat. De aarde zal beven, de aardkorst zal op verschillende plaatsten breken en magma zal opborrelen. Wat niet opgeslokt wordt door de aarde, zal verzwolgen worden door torenhoge tsunami’s. Zelfs de ondergrondse steden van de aardse elites zullen niet ontsnappen aan de verwoestende effecten van de passerende planeet.
Als u nu denkt dat met het einde van de aarde ook de lezing afgelopen is, dan hebt u het mis. Zonder enige overgang zet Peeters een nieuw breiwerk op, waarbij het niet geheel duidelijk meer is of hij het nu over zijn schrijfsel heeft dan wel over zijn complotfantasieën. “Wat als de mensheid het wél overleeft”, vraagt hij zich luidop af. Let wel, de mensheid, en niet alleen de elite in hun ondergrondse steden die dan toch niet vernietigd zouden zijn. De wereldregering neemt middels het leger alles over.
Vrijheden worden beperkt en de noodtoestand wordt uitgeroepen, we krijgen een staat van beleg. Peeters’ samenzweringsfantasieën lijken uit te monden in een koortsdroom, met als hoogtepunt zijn interpretatie van 9/11: de aanvallen op de WTC-torens waren bedoeld om de archieven met de (bouw)plannen van de ondergrondse steden te vernietigen. Zo ziet u maar, ieder zijn waarheid en Han de zijne.
Met het opsommen van de eigenlijke breinen achter al dit gehannes, komt Peeters uit bij wie anders dan de Illuminati. Zij zijn beter gekend als de Rothschilds, de Rockefellers en het huis Saksen-Coburg en Gotha, waar trouwens onze vorsten toe behoren, en samen zijn ze goed voor zo’n 6 à 8000 mensen. Hun handelswijze is de beproefde tactiek van verdeel en heers, wat ze ondersteunen door het verspreiden en in stand houden van liberale democratieën wereldwijd. Vrije verkiezingen dwingen ons namelijk om groepen mensen op te splitsen, wat het beheersen, overheersen wel héél makkelijk maakt, aldus Peeters.
De machthebbers worden bijgestaan door zo’n zes miljoen handlangers, die wij dan weer kennen als vrijmetselaars. Eén van die kornuiten was actief in kringen van pedofielen en handelaars in kinderen en jonge seksslaven en luisterde naar de naam Marc Dutroux. Het is niet toevallig dat hij bij zijn ontsnapping (in 1998) vluchtte naar een domein dat beheerd wordt door de chemiereus Solvay, die, geheel tussen haakjes, gigantische hoeveelheden zoutzuur produceren, “wat heel handig is als je vijanden wil laten verdwijnen”.
De vraag of Han Peeters een begenadigd schrijver is, durf ik niet met zekerheid te beantwoorden: over smaken kunnen we even lang twisten als over de status van de waarheid, toch? Stilistisch is hij zeker geen hoogvlieger, maar de meeste samenzweringsdenkers die ik ondertussen ontmoet heb lijken me sowieso heel wat moeite te hebben om zich zelfs maar coherent uit te drukken in de eigen taal.
Ook qua thematiek scoort Peeters onder het gemiddelde. Dat hij vlot overschakelt van doemsdagpornografie naar complotdelirium lijkt me nu niet bepaald een verdienste, dat doet zowat elke believer in multigenerationele samenzweringen die aanvangen in prehistorische tijden bevolkt door Anunnaki, Nephilim en andere fantasiewezens die aan de (genetische) oorsprong van de mensheid staan.
Nee, ik kijk niet uit naar zijn veertiende boek.
“Wat daarboven gebeurt, weerspiegelt wat er in mijn hoofd gebeurt”
“Men wil tekorten creëren.” “Monsanto heeft zaden ontwikkeld voor aluminiumrijke grond.” “Ze trekken onze energie naar beneden.” Aan het woord zijn Miranda Slob en Kees van de Water van ilovechemtrails.org, reïncarnatietherapeut Cor van der Horst, maker van chembusters Monique Calis en Gijs Verbeek van wearechange.nl.
We zitten in een conferentiezaal en kunnen aan dit panel van experten alle vragen en opmerkingen kwijt over chemtrails, de witte sporen achter een vliegtuig die volgens heel wat complotdenkers vol zitten met giftige metalen zoals barium, aluminium en cadmium. Ook organisch materiaal, vooral ziekteverwekkers, of actieve nanopartikels zouden ermee uitgestrooid worden over nietsvermoedende burgers.
De gevolgen van de chemtrails zijn volgens hen niet min: vergiftiging, dementie, alzheimer, sinusinfecties, verschillende kankers, metaalsmaak in de mond, brandende longen, brainfog, ph-verandering en morgellons. Dat laatste is een ingebeelde huidaandoening waarbij men ervan overtuigd is dat er zich (parasitaire) vezels nestelen in wonden. Het is verder ook niet toevallig dat de chemtrails op ons worden losgelaten bij zonsopgang en zonsondergang. Dat zijn namelijk de beste momenten om aan sun-gazing te doen, aldus Gijs Verbeek, die er duidelijk zin in heeft. In de spiritueel-alternatieve folklore is staren naar de zon heilzaam.
Van Gijs, ex-leraar biologie die momenteel onderwijzers opleidt aan een hogeschool, leer ik verder dat het sproeien ook gebeurt via additieven in de brandstof van gewone, civiele lijnvliegtuigen. En omdat luchtvaartmaatschappijen betaald worden om met zo’n gepimpte brandstof te vliegen, kunnen ze de prijzen voor hun klanten laag houden. Het begrip ‘moordende concurrentie’ krijgt zo plots een heel andere betekenis. Wat ik niet leer van hem is hoe hij weet dat ook ufo’s ingezet worden.
“De vijand is zo machtig en de middelen zo perfide, dat we ervoor gekozen hebben om dit alles met liefde te benaderen, de situatie met liefde te aanvaarden én met liefde te overwinnen.” Aan het woord zijn Miranda Slob en Kees van de Water van ilovechemtrails.org. Maar totdat het zover is, legt Kees strijdlustig uit dat HAARP mee in de cabal zit en dat de actieve nanobots in combinatie met de nog te implementeren 5G en het Internet of Things voor een volledige mindcontrol zullen zorgen.
“Wat daarboven gebeurt”, zegt Kees van de Water gewichtig, “weerspiegelt wat er in mijn hoofd gebeurt.” Wie ben ik om dat tegen te spreken? Hun informatie is trouwens gebaseerd op het denkwerk van Peter Vereecke, Vlaanderens meest vooraanstaande complotdenker.
De farmaceutische industrie en het even machtige Monsanto scheppen bak-ken poen met de aanmaak en verspreiding van chemtrails, maar gelukkig kunnen wij ons ertegen beschermen met chembusters, aldus Monique Calis, ontwerpster en verkoopster van chembusters. Prompt tovert ze twee verschillende modellen tevoorschijn, eentje in zakformaat en een tafelmodel. Het kleintje is handig en “je kan hem altijd meenemen. Ik heb ‘em altijd bij me”.
Met haar werktuigen gaat ze in het verweer tegen chemtrails. Soms met succes, soms zonder. Hoe het werkt, begrijpt ze niet helemaal, maar ze is wel een fan van Tesla en het heeft iets te maken met vrije energie. De vakterm ‘energietikkeling’ moet maar volstaan.
Ondertussen begint er ook damp uit mijn oren te komen. Gelukkig heb ik dan al de mensen van Stichting Skepsis gevonden. Zonder hen zou ik het congresgebouw verlaten hebben. Hun relativerende humor en hun geduld geven me terug zin om langer te blijven rondhangen en nog een lezing of wat te ondergaan. Ik vond het bewonderenswaardig hoe zij hun cool wél konden bewaren en af en toe leukweg aan de discussies deelnamen. Via hen verneem ik tal van details die ik als Belg ver van huis nooit zou kunnen achterhalen. Hun sappige verslagen van overlappende lezingen doen mij vermoeden dat ik behalve heel wat halfbakken spirituele en paranormale nonsens, niets belangrijks gemist heb.
De Blije B
Op naar het volgende dus, iets over geld en de haaien van de bankwereld. “We moeten een beweging vormen. We moeten elkaar weer durven te omarmen”, zegt de wervende stem in het reclamefilmpje. Ronald Bernard mocht tijdens de beurs zijn Blije B voorstellen, “een burgerinitiatief van professionals, die een duurzame coöperatieve fair-trade pro-life volreserve spaar- en investeringsbank oprichten”, en ik spiek hier even op de website.
Het is een burgerbeweging, een bank “in oprichting”: Door mee te doen, realiseren wij een rechtvaardige samenleving gebaseerd op welvaart. Voor ons, voor onze kinderen en de toekomst van de aarde. Wij zijn zelf de verandering. Doe jij mee?
Voor u meedoet met deze beweging, toch nog even dit. Tijdens zijn lezing projecteerde Ronald B Blij, zoals hij zich voorstelt op Facebook, een dia waarin hij de precaire situatie in de (bank) wereld verklaart met een overduidelijke verwijzing naar De Protocollen van de Wijzen van Sion. Het zou ondertussen toch algemeen geweten mogen zijn dat dit een verachtelijk werkje is dat uit de koker komt van een bende Jodenhaters die het gebruikten om hun antisemitische ideeën te verantwoorden.
Reeds in 1921 werd afdoende aangetoond dat dit schrijfsel, naast plagiaat, ook nog eens een verzinsel was, en nee, geen verslag van een samenkomst waarbij enkele Joodse Ouderen een nieuwe wereldorde bedisselden. Grootindustrieel en notoire antisemiet Henri Ford liet het boekje vertalen en verspreidde zo’n half miljoen kopieën van het gedrocht. In nazi-Duitsland werd het eveneens gebruikt als propagandamiddel vanaf 1933. Voor Adolf Hitler, die het al besprak in Mein Kampf, waren de Protocollen een deel van de rechtvaardiging voor de Jodenvervolging.
Dat het topos van de lijpe Joodse bankier in de Facebookgroep van de Blije B af en toe opgerakeld wordt, daar kan de Blije B strikt genomen niet veel aan doen. En ja, ik ben héél mild: uiteraard kan de paginabeheerder dat soort racistische idioterieën van de wall verwijderen. Maar dat de oprichter zélf nog wat antisemitische kolen op het vuur gooit tijdens een lezing op een spirituele beurs, maakt dat de Blije B een ranzig kantje krijgt. Een beweging vormen? Door ons en voor ons? Met deze antisemitische prietpraat als reden waarom het zo slecht gaat in de (bank)wereld? Of gaan we voor het Blije Bełżec? Ik ben trouwens benieuwd wat het kernbestuur en de Raad van Aanbeveling van de Blije B vinden van dit soort antisemitisch geraaskal.
Met heel veel dank aan Jan, Rob, Ron en Maarten van de Stichting Skepsis. En aan Mathijs, misschien geen Skepsis-lid in hart en nieren, maar zeker wel in de lachspieren. Bedankt voor de leuke dag!
Delen van dit artikel verschenen in Wonder en is gheen wonder (3, 2017).
