Begin 2019 schreef ik een blogartikel waarin ik de belangrijkste kenmerken van de pseudohistorische verhalencyclus rond het verdwenen wereldrijk Tartaria opsomde.
In één zin: een bewust opgewekte en gestuurde moddervloed bedolf zo’n 150 à 200 jaar geleden de oude, wereldwijde en hoogtechnologische beschaving Tartaria, die haar oorsprong vond in Noord- en Centraal-Azië. Zowel mijn nieuwsgierigheid als mijn liefde voor breed uitgesmeerde, dramatische quatsch was meteen geprikkeld.
Het bleek al snel geen toeval dat het pseudohistorische Tartaria bij onlineaccounts opdook die ook alternatieve theorieën verkondigden over de vorm van de aarde en die overtuigd waren van eeuwenoude gevechten tussen Goed en Kwaad. Ik bewaarde enkele YouTube-filmpjes en webpagina’s, en eindigde mijn artikel met ‘Benieuwd wat Tartaria ons nog gaat brengen’.
Dat heb ik verteld in Tartaria, modder en verzonnen tijd. Pseudogeschiedenis op maat van de sociale media. Mijn tweede boek en het twaalfde in de reeks “De Skeptische Kijk”, uitgegeven door ASP.
Tartaria is een recente, alternatief-historische ’theorie’, die naast enkele originele tal van oude, gerecycleerde en aangepaste verhaallijnen en -elementen bevat. Net zoals andere pseudowetenschappelijke theorieën wordt ook deze gelardeerd met complotverhalen. Dat we tijdens de geschiedenislessen niets geleerd hebben over het wereldrijk Tartaria, wil zeggen dat er globaal een doofpotoperatie aan de gang is, toch?
Ik ben nog steeds niet zeker wat de primaire doelen van verspreiders van de Tartaria-mythe en soortgelijke ’theorieën’ precies zijn, maar culturicide, wantrouwen creëren en geld verdienen zitten in de top drie. Die drie aspecten vormen samen tenslotte een beproefd verdienmodel.
Meer informatie over het boek Tartaria, modder en verzonnen tijd vindt u op de website van uitgeverij ASP.
